Gabriel Scheifele is een van de engineers van KUK die zijn werkplek heeft verplaatst naar het nieuwe Technology Center in Appenzell (Zwitserland). Wat de automatiseringsengineer waardeert aan zijn werk - het ontwerpen van machines - is de grote afwisseling, de hoge mate van verantwoordelijkheid en de korte besluitvormingstrajecten.
Gabriel Scheifele werkt sinds twee jaar bij KUK: "Na mijn stage als automechatronica-engineer voor bedrijfsvoertuigen ging ik naar de militaire dienstschool. Daarna voltooide ik de vakschool met een specialisatie in technologie en volgde deze met een diploma systeemtechnologie bij OST - Ostschweizer Fachhochschule", legt hij uit. "Toen ik in het najaar van 2020 de vacature van KUK zag, was die voor mij gemaakt." Tijdens zijn studie was hij al erg geïnteresseerd in robotica en automatisering, dus de functie als automatiseringsengineer paste perfect.
"Veel bedrijven zijn op zoek naar pure ontwerpers, geen monteurs. Maar dat was precies wat ik interessant vindt - we kunnen hier onze eigen machines in elkaar schroeven." Daarom koos Gabriel tijdens zijn studie ook voor een specialisatie in werktuigbouwkunde; het ontwikkelen en bouwen van complete machines is altijd zijn ding geweest.
"Wij doen alles zelf van A tot Z, van concept en ontwerp tot documentatie en opleiding voor bediening en onderhoud."
Gabriel kan zich "zijn" eerste machine voor KUK nog herinneren: "Dat was een nagelmachine, die nu in Appenzell wordt gebruikt." Veel van de in eigen huis ontwikkelde machines gaan ook de wereld over, waar KUK met zeven vestigingen vertegenwoordigd is . Zo is elke op-maat-gemaakte spoel van KUK ook een beetje "Made in Zwitserland" - ongeacht of deze in Europa, Azië of Afrika wordt geproduceerd.
Maar KUK bouwt toch niet voor elke spoel een aparte machine? Gabriel Scheifele ontkent: "De directie doet voor elke bestelling een triage: kan een bestaande machine daarvoor worden aangepast of omgebouwd - of is een nieuwe logischer?" Zodra de beslissing voor een nieuw ontwerp is genomen, stellen de klant, de KUK-productmanager en CTO Stefan Dörig specificaties op waarin budget, cyclustijden en output zijn opgenomen. Vervolgens conceptualiseren de ingenieurs de bestelling. Daarna begint de daadwerkelijke ontwerpfase, waarin de afzonderlijke systeemmodules worden vervaardigd en uiteindelijk worden aangesloten.
"Natuurlijk komt de platte KUK-hiërarchie hier goed van pas", zegt Gabriel. De korte lijntjes tussen de verschillende teams, maar ook naar het management, helpen ervoor te zorgen dat bestellingen snel en zonder verlies van informatie kunnen worden verwerkt. "Ik waardeer het enorm dat we aan de ene kant veel vertrouwen krijgen en aan de andere kant geweldige steun van alle teams."
Automatisering en robotica zijn gebieden die zich razendsnel ontwikkelen. Hoe blijf je hier up-to-date? "We scholen ons extern bij, bijvoorbeeld met partners, maar ook intern. We houden ook de vinger aan de pols dankzij ijverige nieuwsconsumptie uit de branche", zegt Gabriel. Daarbij hoort het continu digitaal rondkijken bij leveranciers, maar ook bij concurrenten en fabrikanten die (nog) geen KUK-leverancier zijn.
"Ook hier bewijzen de korte communicatielijnen bij KUK hun waarde", merkt Gabriel Scheifele op. "Als we een suggestie hebben voor gereedschaps- of productie-optimalisatie, wordt dit door het management onderzocht en wordt er snel een beslissing genomen." Hij voegt eraan toe dat het goed opvalt dat het managementteam ook een technische achtergrond heeft. "Ze weten waar we het over hebben." Als het voorstel KUK helpt om de activiteiten te stroomlijnen, is er een beloning - niet alleen voor de persoon die het heeft ingediend, maar voor zijn hele team.
Gabriel woont in Rorschacherberg en moet ongeveer 40 minuten reizen. "Ik neem het graag voor lief omdat de werkzaamheden zo boeiend zijn. Het werk, het team en de leidinggevenden voelen goed aan - de plaats waar je werkt speelt dan niet meer zo'n grote rol."
Die afwisseling die je bij KUK vindt, vind je zelden, bevestigen oud-studiegenoten hem.
"Ze werken misschien op grotere ontwikkelingsafdelingen, maar ze hebben veel minder verantwoordelijkheid en afwisseling." Soms kijken mensen jaloers naar Appenzell ...
Gabriel besloot deze zomer om zijn werkdruk te verminderen van 100 naar 80 procent - en niet vanwege zijn hobby's floorball en elektrische gitaar. "Ik was tijdens mijn studie erg betrokken bij kerkelijk jeugdwerk; ik wilde dit graag weer oppakken", legt hij uit.
Gepubliceerd door LEADER – Das Ostschweizer Unternehmermagazin